از وعده صادق تا بازدارندگی واقعی
عدالت اجتماعی و مشروعیت سیاسی حاکم از منظر روانشناسی اجتماعی
رابطه اقتصاد و سیاست در ایران: تأثیر متقابل اقتصاد و سیاست بر تصمیمات داخلی و خارجی
افراطگرایی نهادینهشده و پیامدهای چندسطحی آن
تنشهای ایران و آمریکا؛ بازاندیشی در منازعه، مداخله و نظم منطقهای نوین
پوپولیسم و تأثیر رهبران پوپولیست بر سیاست داخلی و بینالمللی
تغییر در ائتلافهای جهانی: از اتحادهای پایدار به ائتلافهای موقت و انعطافپذیر
شمارش معکوس برای پایان دوران نتانیاهو؛ با تأکید بر نقش ارتش اسرائیل در تحولات آینده
ایران، امروز در نقطهای قرار دارد که دیگر تکرار ادبیات هشدار و سخنان بدون اقدام، نه تنها کارایی ندارد بلکه امنیت ملی را به خطر انداخته است.
جنگ احتمالی آینده نه تنها نبردی نظامی، بلکه مواجههای تمدنی بر سر مفهوم «استقلال»، «تمامیت ارضی» و «حق تعیین سرنوشت ملتها» خواهد بود. در این میدان تنها کشورهایی پیروز خواهند شد که قادر به ترکیب عقلانیت راهبردی با اراده مردمی باشند.
پوپولیسم (مردمگرایی) به عنوان یک پدیده سیاسی از اواخر قرن نوزدهم تا به امروز به شکلهای متنوعی در کشورهای مختلف ظهور کرده است. با وجود تنوع زمینههای فرهنگی، اقتصادی و تاریخی، پوپولیسم دارای الگوهای مشترکی است که آن را از دیگر پدیدههای سیاسی متمایز میکند. در عصر حاضر با ظهور رهبران پوپولیست در کشورهای مختلف، […]
نظام بینالملل امروز در حال گذار از مدل سنتی اتحادهای پایدار و ساختاریافته به سمت ائتلافهای موقت، منعطف و مسئلهمحور است. هم ناتو به عنوان یک ائتلاف کهنهکار و هم بریکس بهعنوان چارچوبی نوظهور، هر دو با چالشهایی مواجه هستند که ریشه در تغییر ماهیت قدرت، تنوع تهدیدات و الگوی جدید محاسبه منافع دارند.
بنیامین نتانیاهو نخستوزیر کنونی رژیم اسرائیل، طی دهههای اخیر به یکی از بحثبرانگیزترین چهرههای سیاسی در سطح جهانی بدل شده است. عملکرد او در زمینههای داخلی و بینالمللی بهویژه اتخاذ سیاستهای نظامیمحور، سرکوبگرایانه و نژادمحور در قبال فلسطینیان، به همراه تشدید منازعات در نوار غزه، موجب شده است که او از منظر حقوقی نیز با اتهامات جدی مواجه شود.
استفاده هدفمند و سیاسی از واژهای جعلی توسط ترامپ، بخشی از یک استراتژی گستردهتر برای بازتعریف توازن قدرت منطقهای، تضعیف مشروعیت تاریخی ایران، و تحکیم ائتلاف ضدایرانی است. در مقابل، ایران باید با قدرت، علم، و ابزارهای حقوقی و دیپلماتیک به مقابله با این روند بپردازد. این تنها یک "مسئله نام" نیست؛ بلکه مسألهای حیاتی در حوزه هویت تاریخی، مشروعیت بینالمللی و منافع ژئوپلیتیکی ایران در یکی از حساسترین مناطق جهان است.
آینده ژئوپلیتیکی جمهوری اسلامی ایران در گرو تصمیماتی است که امروز در سطوح راهبردی حاکمیتی، اقتصادی و اجتماعی اتخاذ میشود؛ تصمیماتی که باید با اتکا بر اصولی چون استقلال ملی، عدالت اجتماعی، و مقاومت آگاهانه و عقلانی در برابر سلطهگری اتخاذ شوند.
تحلیل دقیق رفتار تاریخی ایالات متحده آمریکا در عرصه روابط بینالملل نشان میدهد که کاخ سفید و کنگره این کشور، بهطور مستمر و ساختاریافته، الگوی بیتعهدی نسبت به مذاکرات، توافقات بینالمللی، همکاریهای دیپلماتیک و حتی مواردی از تسلیم کامل طرفهای مقابل را دنبال کردهاند.
اعتماد یکجانبه و بدون پشتوانه به وعدههای کشورهای غربی به ویژه آمریکا نه تنها دستاوردی برای ایران در پی نخواهد داشت بلکه میتواند زمینهساز آسیبهای جدی به امنیت و منافع حیاتی کشور گردد.